Martine van Kuler
(Eind)redacteurHet zonnetje dat door het tentdoek schijnt, het geluid van zingende vogels, in de buitenlucht ontbijten met verse croissantjes. Daarom houd ik zo van kamperen!
Een enorme Volvo met daarachter een tandemasser draaide ’s avonds ‘ons’ straatje in. Wie er uit die dure bak stapten kon ik in het donker niet zo goed zien, daarom was ik de volgende ochtend extra nieuwsgierig naar onze nieuwe campingburen. Tegen een uur of elf zwaaide de deur van het ‘paleis op wielen’ eindelijk open, en daar stond ze: Mrs. Perfect.
Een slank lijf en een flinke boezem gehuld in een strak geel jurkje. Aan haar voeten prijkten kekke gele slippertjes. Haar haren waren kunstig opgestoken en haar make-up was smetteloos. Grote gele – hoe kan het ook anders? – hangers in haar oren en een bijpassende ketting om haar nek. Ik vond Mrs. Perfect fascinerend. In vol ornaat dekte ze de ontbijttafel: keurig matching servies, driedelig bestek en servetten. Ik spotte verder vers fruit, magere yoghurt, muesli en iets wat op kattenpis leek, groene thee vermoed ik.
Ik nam nog een slokje van mijn sterke koffie toen mijn blik op mijn voeten viel. De roze nagellak op mijn grote teen begon een beetje af te bladderen. Ook de rest van mijn uiterlijk was niet bijster florissant. Haren in een slordige staart, een dun laagje mascara. Op mijn – weliswaar gladde – benen prijkten blauwe plekken en schrammen. En zat daar op mijn jurkje nou een vlek? Ik heb er vast mijn vingers aan afgeveegd terwijl ik die heerlijke vette croissant naar binnen werkte.
Het contrast kon niet groter zijn. Niet alleen wat betreft ons beider uiterlijk, ook onze kampeerplek was een wereld van verschil. Waar die van haar opgeruimd en georganiseerd was, leek die van mij wel de tuin van ma Flodder met handdoeken aan de waslijn, neergegooide luchtbedden en een knalrode hangmat. Wij hadden vier verschillende campingstoelen mee; Mrs. Perfect vier dezelfde. En in de avonduren werd onze plek verlicht door lichtsnoeren met gekleurde lampjes, terwijl die van haar een stijlvol wit licht voortbrachten.
De volgende dag zaten we op onze hippieplek een spelletje te doen (Keer op keer, aanrader!), toen de buuf in een minuscule witte bikini langs paradeerde. Manlief keek even op, fronste zijn wenkbrauwen en ging verder met het spel. Opluchting! Toch merkte ik dat ik me enigszins onzeker begon te voelen. Alles aan de campingbuurvrouw leek perfect. Geen haartje zat verkeerd, bij iedere jurk droeg ze passende schoenen en dito lippenstift en ze had ook nog eens een benijdenswaardig figuurtje. Dat laatste is trouwens te verklaren hoor. Terwijl ik nog een glas wijn naar binnen klokte en een graai uit een bak chips nam, kauwde zij op een low calorie appel.
Moest ik wat minder wijn drinken? Onze kampeerplek opruimen? Even overwoog ik zelf een Mrs. Perfect te worden. Heel even maar, want rond een uur of zeven ’s avonds zag ik haar uit het sanitairgebouw komen. In een – ongetwijfeld dure – kimono. Ze schoot de grote caravan in en kwam er pas een uur later weer uit. In vol ornaat. In dat uur had ik twee glazen wijn gedronken en drie potjes Keer op keer gespeeld met mijn kids. Dat was het moment dat ik me realiseerde dat ik geniet van mijn rommelige kampeerplek, en vrede heb met mijn afgebladderde nagellak en rommelige kapsel. Thuis ga ik wel weer vol in de maquillage en draag ik hakken onder mijn jurkjes, maar op vakantie wil ik maar één ding: ontspannen. En als dat betekent dat ik wat minder perfect ben dan Mrs. Perfect, so be it! Lang leve de vakantielook!
Toch ben ik wel benieuwd naar jullie verhalen? Wie is een Mrs. Perfect op de camping en wie juist niet? Laat het ons weten!
Foutje gezien? Mail ons. Dat stellen we zeer op prijs!