Martine van der Klauw
(Eind)redacteurHet zonnetje dat door het tentdoek schijnt, het geluid van zingende vogels, in de buitenlucht ontbijten met verse croissantjes. Daarom houd ik zo van kamperen!
Campingtrends Martine kampeerde deze zomer met haar gezin op Corsica. Ze maakte de overtocht naar het Franse eiland met rederij Corsica Ferries. Vorige week las je al over de praktische zaken. Maar hoe is het daadwerkelijk bevallen om met de caravan op de veerboot te gaan?
‘Ga je naar Corsica? Toch zeker niet met de caravan?’, ‘Zou je dat nou wel doen, met de caravan naar Corsica?’, ‘Jeetje, dat is een hele onderneming zeg, met de caravan op die boot’. De opmerkingen waren niet van de lucht toen ik mijn omgeving vertelde dat we zouden gaan kamperen op Corsica. Met de caravan. Op de veerboot. Maar de kamperende senioren in We zijn er Bijna! durfden het aan, dus waarom zouden wij het niet doen? Eind juli was het zover. In het Italiaanse Livorno stapten we aan boord van een van de Corsica Ferries.
Ruim voor de afvaart van 14.15 uur arriveerden we in de haven van Livorno. Iets te ruim, zo bleek, want de veerboot die een uur eerder van dezelfde pier naar Sardinië – waar Corsica Ferries ook heen vaart – zou vertrekken, was nog aan het boarden. Wij mochten het terrein dus nog niet op. Wat nu? Een auto-caravancombinatie parkeer je niet zo makkelijk ergens, maar we hadden geluk. Niet ver van de haven vonden we een restaurantje met een fijn terras waar we makkelijk konden parkeren.
Een uurtje later gingen we opnieuw richting de haven. Inmiddels was onze veerboot gearriveerd en konden we aansluiten in de rij met campers en caravans. Ik herinnerde me het interview dat ik een poosje geleden met Martine van Os had over het nieuwe seizoen van We zijn er Bijna! Toen ik haar vroeg hoe het was om met de caravan de boot op te gaan had ze een advies: luisteren naar de mannen met de gele hesjes en vooral niet eigenwijs zijn. Dus toen we aan de beurt waren om de ferry op te rijden en een man met een hesje wild stond te gebaren waar we naartoe moesten, beet ik mijn sturende echtgenoot nog even toe dat hij vooral niet eigenwijs moest zijn. Het hielp, want niet veel later stonden we al op de boot. De eerste hindernis was genomen en eigenlijk was het een fluitje van een cent.
Eenmaal aan boord begon het echte genieten. Het weer was prachtig, zodat we heerlijk op het bovendek konden zitten. We hadden ook een hut, maar op de heenreis hebben we daar nauwelijks gebruik van gemaakt. De overtocht van Livorno naar Bastia in het noorden van Corsica duurt zo’n 4,5 uur. Best een tijd, maar aan boord is genoeg te beleven. Winkeltjes én mensen kijken, een beetje rondlopen en natuurlijk eten en drinken.
Aan boord zijn verschillende barretjes en restaurants. Wij waren door Corsica Ferries uitgenodigd om te dineren in het à la carte restaurant en voelden ons meteen vips. Een glaasje bubbels, kabeljauw en overheerlijke tiramisu als dessert, een beter begin van onze Corsica-trip kon ik me niet wensen.
Inmiddels was het 19 uur en dat betekende dat het vasteland in zicht was. Op het dek genoten we van de aanblik van de ondergaande zon boven Basta.
Precies op het verwachte tijdstip meerde de ferry aan in de haven van Bastia. Veel passagiers stonden al in de startblokken om zich naar de auto’s op de benedendekken te begeven, maar een omroeper sommeerde iedereen boven te blijven. Vanwege een technisch mankement ging de klep niet open. De schepen hebben zowel aan de voor- als aan de achterzijde een klep, waardoor je er vooruit op én af kunt rijden.
Ons restte niets anders dan wachten en nog een potje Skibbo doen. En nog een, en nog een… Na zo’n anderhalf uur wachten kwam de mededeling die menigeen vreesde: de boot zou omdraaien om met de andere kant weer aan te meren. Dat betekende dus dat iedereen in zijn achteruit de boot af moest. Voor een personenauto geen probleem, maar wij moesten even slikken. We kunnen allebei prima een stukje achteruitrijden met onze combinatie, maar een veerboot af is een ander verhaal. Gelukkig zagen we er ook nog wel de humor van in. Wij hadden mazzel en mochten als een van de eersten een poging wagen.
‘Luister naar de mannen met de hesjes’, hoorde ik Martine van Os nog zeggen. Nou was daar eerlijk gezegd geen ontkomen aan, want ‘een man met een hestje’ greep het stuur van de auto vast en manoeuvreerde de auto met caravan zonder moeite naar de uitgang. Het enige dat mijn wederhelft moest doen was een beetje gasgeven. Ik zat ernaast, keek ernaar en verbeet mijn lach. In dat laatste slaagden mijn kinderen op de achterbank overigens niet. Zij vonden het allemaal reuze grappig.
Is dit bijzondere einde een reden om niet met de caravan te gaan kamperen op Corsica. Wat mij betreft niet. Een technisch mankement als wij meemaakten komt natuurlijk zelden voor. En mocht het onverhoopt toch gebeuren, dan staat het personeel van Corsica Ferries voor je klaar. Al met al kijken wij terug op twee hele fijne overtochten. Dus twijfel je om met je caravan op de boot naar Corsica te gaan? Dat is echt niet nodig! Wij zouden het zo weer doen. Sterker nog, wij fantaseren al over een kampeervakantie op Sardinië. Hoe we daar dan naartoe gaan? Met Corsica Ferries natuurlijk.
Wil je meer weten over Corsica Ferries? Lees dan dit artikel of klik op onderstaande button.
Foutje gezien? Mail ons. Dat stellen we zeer op prijs!