Martine van der Klauw
(Eind)redacteurHet zonnetje dat door het tentdoek schijnt, het geluid van zingende vogels, in de buitenlucht ontbijten met verse croissantjes. Daarom houd ik zo van kamperen!
Lange tijd was ik een tentkampeerder, maar sinds vier jaar ben ik de trotse bezitter van een caravan. Alhoewel, trots? Nog steeds voel ik de eerste kilometers gêne dat ik met zo’n ding achter de auto rijd. Ben ik wel in de wieg gelegd voor het kamperen met een eigen caravan?
Ooit trokken manlief en ik Europa rond met een klein koepeltentje in de kofferbak. Daarna volgde een oude De Waard en toen er kinderen kwamen kochten we een gigantische tunneltent. We hebben er heerlijke vakanties mee beleefd, maar toch keken we altijd wat jaloers naar campingburen die met een caravan kwamen aanrijden en in een mum van tijd waren geïnstalleerd. Bovendien zou ik een wc’tje toch wel heel fijn vinden voor de nachtelijke plas. De toiletemmer bleek met kleine kinderen namelijk een klein risico met zich mee te brengen. Kortom, we fantaseerden weleens over een caravan. Maar ja, we vonden het eigenlijk ook best truttig. Wij waren immers avontuurlijke tentkampeerders!
En toen kwam hij ineens op ons pad. Via via konden we een TEC caravan overnemen. Ineens zag ik het voor me: het gemak van je eigen huisje mee op vakantie, ook kamperen als de temperatuur wat minder aangenaam is, een eigen toilet en al die extra kleren en schoenen die ik kan kan meenemen.
Onze ‘nieuwe’ caravan bleek een lel van een ding, compleet met heerlijk gedateerde bekleding. Geen probleem, ik zou de caravan wel even pimpen. Een vrolijk nieuw stofje om de kussens, een fris zeiltje op de vloer en wat plakfolie op de kastjes. Legio plannen had ik om er een hip en trendy ding van te maken. Dat was vier jaar geleden. De nieuwe bekleding is er inmiddels, maar veel verder ben ik niet gekomen. Iets met tijdgebrek en twee linkerhanden…
Mijn caravan is dus nog steeds geen beauty. Sterker nog, de eerste uren schaam ik me zelfs als ik met het ding achter de auto richting het zonnige zuiden tuf. Al zou ik dat ongetwijfeld ook hebben gehad als hij wel vrolijk gepimpt was. En dat irriteert me dan weer mateloos, want eenmaal op de camping vind ik het helemaal prima om met een caravan te kamperen. Naast het eigen sanitair en de opbergruimte, vind ik ook het bed hartstikke fijn. Ik slaap er beter dan ik deed op het luchtbed in de tent. En toen we in Denemarken een verregende én koude meivakantie hadden, was het heel fijn dat we een verwarming hadden.
Een caravan heeft dus echt heel veel voordelen ten opzichte van een tent. Waarom ben ik dan toch niet helemaal overtuigd dat een caravan voor mij het juiste kampeermiddel is? Waarom schaam ik me er toch een beetje voor? Wie het weet, mag het zeggen.
Kamperen met een caravan: ja of nee? Voor nu zeg ik ja. Simpelweg omdat ik dol ben op kamperen en het campingleven, maar ik diep in mijn hart toch echt een luxepaardje ben. Maar een echte caravankampeerder die vol trots op zijn reispaleis achter de auto naar de camping rijdt, nee, dat zal ik waarschijnlijk nooit worden.
Ik ben wel benieuwd of meer caravaneigenaren dit herkennen. Geneer jij je soms ook voor dat ding achter de auto, of straal je juist een en al trots uit en beantwoord je de vraag ‘Kamperen met een caravan: ja of nee?’ met een volmondig ja? Laat het ons weten! Vinden we leuk!
Foutje gezien? Mail ons. Dat stellen we zeer op prijs!