Het tekort aan stallingen voor caravans, campers en vouwwagens was afgelopen week weer volop in het nieuws. Kampeerders zitten met de handen in het haar omdat ze geen plekje kunnen vinden, maar ook eigenaren van stallingen luiden de noodklok: "We zitten vast".
Wil je binnenkort een caravan, camper of vouwwagen kopen? Oriënteer je dan vóór aanschaf op een stalling. Dat adviseert Patrick Karsten, voorzitter van Topstallingen. Dit is een intitiatief van samenwerkende stallingen die bij de BOVAG zijn aangesloten en die in hun officiële werkplaats ook onderhoud bieden. De tien aangesloten stallingsbedrijven zijn verdeeld over het land, maar met name in de Randstad te vinden. En daar zit het grootste tekort, zegt Karsten. “In buitengebieden kunnen mensen hun kampeermiddel meestal wel ergens kwijt. Vooral in de stedelijke gebieden is het vinden van een stalling een probleem.”
Daarnaast zijn campers niet in elke stalling welkom vanwege de aanwezige elektronica – meer dan in een caravan of vouwwagen – waardoor de spoeling voor campereigenaren nog dunner is.
Wie zijn caravan, camper of vouwwagen nu bij een van de Topstallingen wil plaatsen, krijgt nul op rekest. Karsten: “We zitten allemaal vol. Al onze stallingen hebben een wachtlijst van honderd mensen, soms wel tweehonderd. Voorheen was er nog wel verloop, maar nu niet meer. We zien bijvoorbeeld dat mensen die hun caravan verkopen en op zoek gaan naar een camper, hun plek niet kwijt willen. Die houden ze aan tot ze een camper hebben, omdat ze bang zijn dat ze anders onderaan de wachtlijst komen te staan. Ze zijn dus zelfs bereid voor een lege plek te betalen.”
Ook Stalling31, een landelijk netwerk van momenteel 48 stallingen, merkt het enorme tekort aan plaatsen. “Wij moeten inderdaad mensen teleurstellen”, vertelt Ronald Pas van Stalling31. “In dat geval proberen we met hen wel te kijken of ze bereid zijn wat verder te reizen voor een plekje. Soms is er ergens anders in het land wel plaats. Vorig jaar hebben wij in Tiel een stalling met twaalfhonderd plekken geopend. Daarvan waren er al vierhonderd verkocht voor de stalling daadwerkelijk opende. Daar zitten ook veel mensen bij uit het Westland die soms vijf kwartier moeten rijden voor ze er zijn. Voor wie iets langer wil rijden, is er dus soms nog wel aanbod.”
De vraag naar een stalling is toegenomen in coronatijd en de periode erna. Tegelijkertijd is er voor stallingeigenaren de afgelopen jaren veel veranderd. “Vroeger haalden mensen hun caravan of camper zo’n twee tot drie keer per jaar uit de stalling”, zegt Karsten. “Tegenwoordig gaan ze er soms 20 tot 25 keer per jaar mee weg en dat betekent dat stallingseigenaren er een fulltime job aan hebben. Er zijn stallingen met self service waarbij de eigenaar niets hoeft te doen. Maar meerdere eigenaren hebben loodsen waarin alle kampeermiddelen op een rij staan. Soms moet alles aan de kant voor je er eentje uit kunt rijden én dan moet alles daarna weer teruggezet. Als dat nu 25 keer per jaar gebeurt – ten opzichte van de drie keer van vroeger – is dat natuurlijk veel arbeidsintensiever.”
Dat beaamt Pas van Stalling31. “Vooral in de camperwereld zijn er enorme veelgebruikers die veel vaker per jaar weggaan en constant halen en brengen. Het rendement wordt voor sommige stallingen dan veel minder aantrekkelijk. Daarom testen wij momenteel ook self service-plaatsen waar kampeerders altijd bij kunnen. Deze zullen aanzienlijk duurder zijn, maar daarmee hebben mensen wel ultieme vrijheid.”
Eigenaren van een stalling hebben ook te maken met de veranderende regelgeving. De veiligheidseisen zijn strenger geworden, met name op het gebied van brandveiligheid. En dat betekent dat stallingseigenaren moeten zorgen dat ze aan deze veiligheidseisen voldoen. Dat is vaak bewerkelijk. Pas: “Die eisen zijn afhankelijk van de regio. In sommige veiligheidsregio’s en gemeenten is het bijvoorbeeld echt heel moeilijk om iets op te starten. Dat is vooral in de Randstad zo, in Noord-Brabant en Limburg gaat het weer wat makkelijker.”
De arbeidsintensiteit van een stalling en de steeds strengere eisen zorgen ervoor dat meer stallingen ermee stoppen. Dat helpt niet mee om het tekort op te lossen. De stallingsbedrijven die er wel zijn en willen uitbreiden, krijgen daar niet altijd toestemming voor. Karsten, zelf eigenaar van een caravan- en camperstalling, heeft hier ook mee te maken. “Veel stallingen staan op agrarische grond. Onze stalling is gebouwd op grond met de bestemming caravanstalling, maar we zijn ook in het bezit van een stuk grond dat een landbouwbestemming heeft. Dat is aangemerkt als bijzonder landschap en daar mogen we niets op bouwen van de gemeente. Omdat er zo’n tekort is aan stallingen willen we uitbreiden, maar dat kan dus niet. Als stallingseigenaren zitten we echt vast.”
Pas: “Een stalling starten en uitbreiden is inderdaad lastig. Vooral op agrarische grond. Wanneer er een vastgoedbestemming op komt, wordt de grond veel duurder. Ook werkt de overheid soms met gedoogconstructies waardoor stallingseigenaren de grond tijdelijk mogen gebruiken. Maar dat geeft veel onzekerheid, zeker als je grote investeringen doet om een stalling te openen. Het is dus vaak moeizaam om de juiste bestemming op je grond te krijgen die je nodig hebt voor een definitieve vergunning voor een caravanstalling.”
Kampeerders die wél een caravan, camper of vouwwagen hebben en geen stallingsplaats, kunnen daar behoorlijk mee in hun maag zitten. Een kampeermiddel op straat stallen, mag vaak maar maximaal drie dagen. Met het tekort aan stallingen zijn een paar mogelijkheden:
Foutje gezien? Mail ons. Dat stellen we zeer op prijs!
I love slapen onder een tentdoek! Met mijn vriend en onze zoons van 12 en 15 jaar ga ik graag op pad met onze Campooz Fat Freddy tenttrailer. Het liefst naar een zonnig land! Stiekem vind ik met een camper op pad gaan trouwens ook héél leuk! Dat tentdoek denk ik er dan wel even bij…
